Historia złych uczynków - Katarzyna Zyskowska

Historia złych uczynków

Autor: Katarzyna Zyskowska

Wydawnictwo: Znak

Liczba stron: 496

Moja opinia: 5/10

Czasy współczesne: Nina, młoda dziewczyna z małego miasteczka, wychowywana przez samotną matkę, żyje bardzo skromnie. Po skończeniu liceum dostaje od życia szansę i przeprowadza się do Warszawy, gdzie wszystko się zmienia. Podejmuje studia informatyczne, które pozwalają jej zarabiać niemałe pieniądze i niespodziewanie zakochuje się w nauczycielu akademickim – Miłoszu. Ich relacja okazuje się być niezwykle trudna, a sam mężczyzna inny niż go sobie wyobrażała. Jest bardzo ambitny i władczy, nie znosi sprzeciwu i nie daje się do końca poznać. Pewnego dnia znika bez śladu, a Nina rozpoczyna poszukiwania podczas, których poznaje jego historię.
Czasy przedwojenne: Felicja i Bronek poznają się jako nastolatkowie podczas wakacji w podwarszawskiej wsi. Rodzi się między nimi uczucie, które wpłynie na przyszłe wydarzenia i losy nie tylko młodej pary, ale i kilku kolejnych pokoleń.

Powieść Katarzyny Zyskowskiej podzielona jest czasowo. Równolegle poznajemy wydarzenia współczesne oraz te, które miały miejsce przed i w trakcie II wojny światowej. Dzięki temu historię odkrywamy stopniowo i na początku wiele musimy się domyślać. Nic nie jest takie jak nam się wydaje, a wszystkie zdarzenia się ze sobą ściśle powiązane. Autorka dopasowała język do opisywanych w danej chwili czasów, co mi osobiście nie do końca odpowiadało. Myślę, że autorka przesadziła ze stylizacją języka. Użyte słownictwo przeszkadzało mi w odbiorze, ale wiem, że niektórym może pomóc wczuć się w klimat.

Kiedy tylko przeczytałam opis książki zapragnęłam ją przeczytać. Spodziewałam się czegoś mocnego i wyjątkowego, ale niestety już po zapoznaniu się z lekturą czuję się zawiedziona. Chwilami bardzo się z nią męczyłam, zwłaszcza na początku. Dopiero pod koniec się nieco rozkręciła i zaczęła lekko wciągać. Podobało mi się zwłaszcza samo zakończenie, które wiele wyjaśnia i nie zostawia nas z pytaniami bez odpowiedzi.

Plusem jest  również główne (moim zdaniem) przesłanie powieści. Pokazuje ona jak ściśle wydarzenia z przeszłości wpływają na teraźniejszość. Widzimy jak poczynania jednej osoby mogą wpłynąć na innych. Każdy kolejny rozdział odkrywa coraz więcej powiązań między bohaterami i ich czynami.

Trzeba również przyznać, że autorka włożyła dużo pracy w napisanie tej książki. Przeprowadziła porządny risercz i wykazała się wiedzą, głównie na temat II wojny światowej. Dobrze ukazała również zmiany jakie zachodziły w ludziach pod wpływem traumatycznych wydarzeń.

Nie mogę, więc powiedzieć, że Historia złych uczynków jest złą książką. Nie został jednak w pełni wykorzystany jej potencjał. Wiem, że wiele czytelników jest nią zachwyconych i zachwala ją pod niebiosa, ale w mój gust nie trafiła. Nie znalazłam w niej efektu wow, którego się spodziewałam po tak dobrych ocenach, a nawet chwilami się wynudziłam. Powieść tę mogłabym polecić głównie osobom, które są zafascynowane historią wojenną, z pewnością znajdą w niej coś dla siebie.

***

"Ignorowałam wiele rzeczy, które powinny były mnie zastanowić. Bagatelizowałam wszelkie przejawy aberracji, jak choćby ten, że Miłosz nigdy nie powiedział wprost, że mnie kocha." (str. 101)

***

"Nie tak miało wyglądać ich pożegnanie. Nie będzie pocałunków i łez ani obietnic szeptanych do ucha." (str. 147)

***

"Fela nie chce na to patrzeć, odwraca więc oczy - jakiś pozór człowieczeństwa musi zachować - staje nad ciałem na szeroko rozstawionych nogach, celuje na ślepo jakieś trzydzieści centymetrów poniżej miejsca, gdzie zerka na nią trzecim okiem, i zadaje cios saperką." (str. 337)

__________________________________________________________________

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Znak.