Jak wytresować kota - Dawid Ratajczak

Jak wytresować kota?

Historie prawdziwe

Autor: Dawid Ratajczak

Wydawnictwo: Skrzat

Liczba stron: 156

„Kolejna już ksiązka z serii Jak wytresować kota, w odróżnieniu od poprzednich, nie jest poradnikiem dla miłośników tych futrzastych stworzeń, ale zbiorem humorystycznych (i autentycznych!) historii o kotach oraz ich właścicielach. Obowiązkowa lektura dla wszystkich, którzy nie boją się kociego świata!”

Powyższy opis pochodzący z okładki mimo że króciutki, nie został przeze mnie przeczytany przed lekturą, bo go tylko zobaczyłam okładkę od razu wiedziałam, że muszę sięgnąć po tę pozycje. Jak Kociara mogłaby przejść obojętnie obok jakiejkolwiek książki w kociej tematyce? Jako miłośniczka tych zwierzaków i opiekunka trzech osobników uwielbiam czytać powieści z ich udziałem, poradniki, a nawet książki dla dzieci, których bohaterami są te czworonogi (chociaż tyczy się to również psów).

Publikacja Dawida Ratajczaka jest zbiorem pięciu anegdotycznych opowiadań, których bohaterami są koty. Na kartach książki poznajemy kociego łakomczucha o wiele mówiącym imieniu Krokiet, energiczną poszukiwaczkę przygód Szajbę, rasowego panicza Lucjana, podwórkowego, bezimiennego mieszańca i Fafika, który dostarcza swoim opiekunom wiele wrażeń. Każdy z nich ma inny charakter i zwyczaje, tak jak to jest w rzeczywistości. Myślę, że nie ma właściciela kota, który ani przez moment nie zobaczyłby odzwierciedlenia zachowań swojego mruczka w którejś z opowieści.

Na chwilę uwagi zasługuje samo wydanie, które jest świetne! Okładka mimo że prosta zaciekawia i wpada w oko. Co więcej na kartach książki pojawiają się ślady kocich łapek, a każdy rozdział poprzedzony jest ilustracją i opisem kota, który będzie w nim grać pierwsze skrzypce.

Jak wytresować kota? Historie prawdziwe to niezwykle lekka i przyjemna lektura, którą czyta się bardzo szybko. Na jej przeczytanie wystarczy dosłownie jeden wieczór. Bardzo miło spędziłam z nią czas, ale muszę przyznać, że jestem odrobinę zawiedziona. Spodziewałam się porządnej dawki humoru i śmiechu, a jedynie uśmiechnęłam się raz czy dwa widząc podobieństwa bohaterów do moich kociaków. Zaznaczę jednak, że nie czytałam poprzednich tomów serii, a być może to tam autor wykorzystał najzabawniejsze obserwacje. Jedno jest pewne – historie są prawdziwe i mogą się przydarzyć każdemu komu na życiowej drodze stanie kot.

Moim zdaniem książka Dawida Ratajczyka dobry wybór na rodzinne czytanie z dziećmi i w tych okolicznościach sprawdziłaby się znacznie lepiej. Zwłaszcza jeśli w rodzinie jest lub ma się pojawić futrzak.

______________________________________

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Skrzat.

EGO Największa przeszkoda w leczeniu 5 ran

Autor: Lise Bourbeau

Tłumacz: Joanna Kucharska-Ufir

Wydawnictwo: KOS

Liczba stron: 226

„Oto długo oczekiwana kontynuacja bestsellerowej książki Lise Bourbeau, „Bądź sobą – Wylecz swoje 5 ran”, opublikowanej przez nas w 2012 r. i wciąż osiągającej rekordową sprzedaż dzięki tłumaczeniom aż w 16 językach. W tym tomie Autorka, z pomocą licznych przykładów, dzieli się swoją fachową wiedzą i bogactwem osobistych doświadczeń, aby kierować tymi, którzy szukają konkretnych sposobów uleczenia ich cierpienia. Czytelnicy nauczą się rozpoznawać mechanizmy pięciu ran i będą w stanie lepiej określić, kiedy są aktywowane. Stosując sugerowane techniki, uświadomią sobie niezliczone okazje, w których ego kieruje swoimi myślami, słowami i czynami. Uzyskanie tej świadomości będzie nie tylko warunkiem uzdrowienia, ale także pomoże manifestować podstawowe potrzeby ich dusz, aby doprowadzić je do samokontroli i wewnętrznego spokoju.” – opis z okładki.

Kiedy pojawiła się przede mną możliwość sięgnięcia po Ego. Największa przeszkoda w leczeniu 5 ran nie wahałam się ani chwili. Psychologia to coś co od zawsze mnie interesowało i chętnie sięgam po książki z tej tematyki. Osobowość w ujęciu Freuda, której elementami składowymi są id, ego i superego to teoria zawiła, ale fascynująca i z pewnością warta uwagi. Spodziewając się, że książka Lise Bourbeau oparta będzie właśnie na koncepcji struktury osobowości, skupiając się oczywiście na ego, czekałam na rozpoczęcie lektury z niecierpliwością.

Niestety kiedy już tytuł ten trafił w moje ręce niezwykle się rozczarowałam. Fachowa wiedza i bogactwo doświadczeń autorki, które jest nam zapewniane w opisie książki zamyka się w ciągłym przytaczaniu swoich własnych warsztatów i wykładów. Odwołuje się jedynie do własnych doświadczeń i rozmów. Nawet biorąc pod uwagę fakt, że jest to swego rodzaju poradnik to brakuje w nim przytoczenia konkretnych badań czy statystyk. Czytając go miałam wrażenie, że w kółko powtarzane są te same informacje. Trzeba jednak przyznać, że napisany jest lekkim językiem dzięki czemu wszystko jest zrozumiałe, a strony przerzuca się szybko.Autorka we wstępie zaznacza kilkukrotnie, że jest to uzupełniona o nowe informacje, kontynuacja książki Bądź sobą – Wylecz swoje 5 ran i przekonuje do sięgnięcia najpierw po nią. Muszę przyznać,  że pierwszej części nie czytałam i być może wpłynęło to na odbiór tej pozycji. Myślę, że pokładałam w niej zbyt duże nadzieje i zbyt wiele oczekiwałam, podczas gdy Lisa Bourbeau nie skupia się na nauce, a promocji własnych warsztatów. Podczas czytania ma się właśnie takie wrażenie, że cała ta książka powstała tylko po to aby zainteresować czytelników szczątkowymi informacjami i zachęcić do udziału w spotkaniach organizowanych przez autorkę oraz zakupy innych jej książek. Dawno nie spotkało mnie tak duże rozczarowanie lekturą.

Przykro mi to mówić, ale nie sięgnę już po książki tej autorki i nie wiem komu mogłabym je polecić. Moim zdaniem Ego Największa przeszkoda w leczeniu 5 ran nie jest odpowiednia ani jako książka popularonaukowa ani poradnik. Ja nie wyciągnęłam z niej nic wartościowego i nie rozumiem dlaczego książki Lisy zdobyły taka wielką popularność, ale widocznie znalazły się osoby, którym przypadły do gustu. Myślę, że najlepiej przekonać się na własnej skórze, zaczynając jednak od pierwszej części.                  Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu KOS.

Dziennik kata - John Ellis

Dziennik kata

Autor: John Ellis

Tłumacz: Grzegorz Kołodziejczyk

Seria: Rozmowy z katem

Wydawnictwo: Wydawnictwo Aktywa

John Ellis od roku 1901 przez 23 lata pełnił funkcję pierwszego kata Wielkiej Brytanii. W tym czasie wykonał ponad dwieście wyroków. Bardzo niechętnie udzielał informacji o swojej pracy i unikał jakichkolwiek wywiadów. Dopiero po przejściu na emeryturę zgodził się opowiedzieć na czym dokładnie polegały jego obowiązki jako kata oraz jak zachowywali się skazańcy w ostatnich godzinach swojego życia. Opowieści te zostały spisane i wydane w formie książki wiele lat później. 

Podczas lektury poznajemy historię kilku najciekawszych skazańców, na których John Ellis wykonał wyroki. Opowiada on o zachowaniach więźniów tuż przed egzekucją. Jedni nie przejmowali się niczym, szli pewnie i bez żalu, inni natomiast tracili przytomność i musieli być zanoszeni. Duże wrażenie wywarło na mnie to z jaką dokładnością Ellis opowiada o swoich wspomnieniach. Niesamowite jest ze z takimi szczegółami przytacza wszystkie opisane w książce przypadki, które traktuje bardzo poważnie. Mówi o dokładnym wzroście i wadze każdego skazańca, pamięta długości spadów, czyli tak na prawdę długości lin, które musiał wyliczać. Przy każdym przypadku tłumaczy dlaczego dokonał takiego, a nie innego wyboru. Jako główny cel postawił sobie skrócenie cierpienia osób skazanych na stryczek.  Wprowadził kilka innowacji. Starał się aby ich droga z celi na podest była jak najkrótsza, a śmierć natychmiastowa. 

Mimo że Ellis wiarygodnie przekonywał, iż praca kata nie wpłynęła na niego psychicznie i nie miał z jej tytułu poważniejszych problemów, to epilog nie pozostawia złudzeń, że mimo wszystko taka rola nawet na nim pozostawiła piętno. Myślę jednak, że i tak wykazał się niezwykłą siłą psychiczną, bo mało kto byłby w stanie przez tyle lat wykonywać egzekucje bez mrugnięcia okiem, nawet na najgorszych mordercach. Tym bardziej, że zdarzało się, że na stryczek trafiały osoby niewinne, a kara śmierci jako jedyna nie jest w żadnym stopniu odwracalna. 

Moją uwagę zwróciła kwestia skazywania niewinnych. Niewiarygodne z jaką łatwością w tamtych czasach dokonywano takich wyroków. Wystarczyła jedna mała poszlaka aby uznać kogoś za winnego. Obecnie byłby to nie do pomyślenia. Nadal zdarzają się błędy, ale wszystkie dowody są dogłębnie badane, przesłuchiwani są świadkowie, a technicy i detektywi spędzają masę czasu na rozwikłaniu zagadek. W kryminalistyce, jak i wielu innych dziedzinach, poszliśmy niesamowicie do przodu. I to w tak stosunkowo krótkim czasie, bo od przejęcia przez Johna Ellisa roli pierwszego kata dzieli nas jedynie 118 lat.

Pomimo bardzo ciężkiego tematu książkę czyta się dosyć łatwo i szybko, a na pewno z dużym zaciekawieniem. Na łatwo odłożyć ją na bok. Kiedy tylko dowiedziałam się, że Dziennik kata ma zostać wydany wiedziałam, że muszę po niego sięgnąć. Tematy psychologiczne i kryminalne bardzo mnie interesują. Lubię literaturę faktu, chociaż z nieznanych mi powodów nie sięgam po nią zbyt często. Muszę przyznać, ze ta książka spełniła moje oczekiwania. Ellis nie owija w bawełnę i opisuje wszystko to co ważne, nie pomijając nieprzyjemnych szczegółów. Lektura stanowczo warta uwagi!

Samobójca - Agnieszka Ziętarska

Samobójca

Autor: Agnieszka Ziętarska

Cykl: Niezmienni (tom 1)

Wydawnictwo: Dlaczemu

Liczba stron: 382

Flora to zamknięta w sobie i nieśmiała młoda kobieta. W samotności, która zaczyna ją już  przytłaczać, próbuje poradzić sobie ze śmiercią bliskiej osoby. Nie może liczyć na nikogo, nawet na własną rodzinę, która obwinia ją za ten tragiczny wypadek. Ostatnie wydarzenia w szkole i poza nią jeszcze bardziej potęgują ból, z którym zmaga się każdego dnia. Dziewczyna zaczyna coraz bardziej chować się w sobie i uciekać, a życie traci dla niej sens. Czy ktoś w końcu zdoła jej pomóc zanim będzie za późno?

Felis z kolei nie jest człowiekiem, a Niezmiennym. Przyjmuje rolę Opiekuna, a jego zadaniem jest opieka nad duszą. Musi zapewnić jej spokój i dobre samopoczucie, ale nie może dopuścić do tego, by spotkali się twarzą w twarz. Pierwszą duszą jaka zostaje mu przydzielona jest Flora. Wszystko się komplikuje gdy spotyka ją na korytarzu w swojej szkole. To miało nigdy się nie zdarzyć, a mimo tego zauroczony nią chłopak ciągnie tę znajomość dalej. Jak to się dla niego skończy?

Przyznam szczerze, że po Samobójcę sięgnęłam ze względu na tytuł oraz okładkę. Jest po prostu zachwycająca. Bardzo prosta, ale jednocześnie skupiająca na sobie uwagę. Bardzo dobrze się stało, że tym razem oceniłam książkę po okładce, bo gdybym kierowała się jedynie opisem raczej nie zdecydowałabym na przeczytanie tej powieści. Myślę, że wiele bym wtedy straciła.

Cała historia przedstawiona jest tak jak najbardziej lubię - dwóch perspektyw. Naprzemiennie czytamy rozdziały opowiadane przez Florę i Felisa. Stworzone przez autorkę postacie są bardzo wyraziste i różnorodne. Nie tylko główni bohaterowie mają swój charakter, poznajemy również wiele postacie drugoplanowych, które zapadają w pamięć. Bardzo podoba mi się dobór imion! Są niespotykane i odważne, zwłaszcza jak na polską autorkę, ale pięknie brzmiące. Poza Florą i Felisem pojawiają się między innymi: Lupus, Preus, Gira, Sore, Amat i Dalia.

Jestem oczarowana nie tylko wybranymi imionami, ale także wyobraźnią autorki. Mimo że główny temat powieści jakim jest zakochanie dwojga młodych ludzi, którzy nie mogą być razem, wydaje się dość nudny i schematyczny to wcale taki nie jest. Losy bohaterów są nieprzewidywalne. Zniecierpliwieni w napięciu przerzucamy kolejne strony, bo nie wiemy co wydarzy się za chwilę. Co więcej Agnieszka Ziętarska wymyśliła całkiem nowe istoty i wiele zasad, którymi się kierują i wprowadziła je do naszego świata, który również rządzi się swoimi prawami. Samobójca to tak naprawdę powieść młodzieżowa z jednym wątkiem fantastycznym. W moim odczuciu jest to idealne wyważenie pomiędzy fantastyką, a realizmem i takie książki lubię. 

Poza tematem miłości i magii w powieści pojawia się wiele innych bardzo ważnych tematów. Na przykład zwraca uwagę na problemy z jakimi borykają się młodzi ludzie – samotność, rozpad rodziny, odrzucenie, nękanie w szkole, psychiczne i fizyczne znęcanie się, strata bliskiej osoby, samookaleczanie, a nawet molestowanie seksualne. Flora właśnie przez coś takiego przechodzi.

Warto wspomnieć, że Samobójca jest pierwszym tomem cyklu Niezmienni. Z niecierpliwością czekam na premierę kolejnego. Jeśli będzie równie tajemniczy i wciągający to przepadnę czytając bez przerwy. Wyczekuję możliwości poznania dalszych losów bohaterów jak mało kiedy. Gorąco polecam tę nieszablonową i wyjątkową historię pełną smutku, radości, cierpienia i miłości.  

***

"Każdego roku cierpiałam tak samo. Ktoś mógłby pomyśleć, że z czasem ból będzie mniejszy, ale w moim przypadku tak nie było."

***

"Nie powinnam tak zbliżać się do nikogo. Nie zasłużyłam na to, żeby czuć chociaż namiastkę szczęścia."

***

"Już zapomniałam, jak to jest  cieszyć się tak beztrosko i nie martwić się wyrzutami sumienia. Byłam tak szczęśliwa, że aż bolało przy oddychaniu. Mimo wszystko to był przyjemny ból."

Płynąc ku przeznaczeniu - Weronika Tomala

Płynąc ku przeznaczeniu

Autor: Weronika Tomala

Wydawnictwo: Dlaczemu

Liczba stron: 326

Skromna i nieśmiała studentka Dominika wraz z dwoma przyjaciółkami wyjeżdża na swoje pierwsze prawdziwe wakacje. Od dawna marzyły o podróży do Hiszpanii i w końcu udało im się uzbierać odpowiednią sumę pieniędzy. Podekscytowane dziewczyny planują przeżyć wakacje marzeń – szum fal, prażące słońce, drinki z parasolkami i odrobina szaleństwa, aby mieć co wspominać. Już pierwszego dnia poznają grupkę przystojnych Polaków, którzy z łatwością zawracają im w głowach. Dominice wpada w oko najmroczniejszy z mężczyzn - Dawid, w którym szybko się zakochuje. Na nieszczęście spokojnej i niepewnej siebie młodej kobiety jest on typem playboya, który lubi jednonocne przygody i nie liczy się z uczuciami kobiet. Nawet nie próbuje ukryć wielkiej niechęci w stosunku do Dominiki, jest dla niej niemiły i próbuje ją upokorzyć. Mimo to jako zawodowy instruktor pływania postanawia pomóc dziewczynie w pokonaniu lęku przed głęboką wodą. Czy z tej znajomości może wyjść coś dobrego?  Czy przyjaciółki tak jak zaplanowały będą mile wspominać te wakacje?

Do sięgnięcia po Płynąc ku przeznaczeniu skłoniły mnie dwie rzeczy: polska autorka oraz cytat z okładki – „A wszystko zmieniło się w dniu, kiedy poznałam Ciebie. I kiedy Cię utraciłam”. Bardzo mnie on zaintrygował. Był obietnicą czegoś więcej niż kolejne zwykłe romansidło, w którym tylko kwitnie miłość i nic więcej się nie dzieje. Pokładałam w tej książce wielkie nadzieje. Niestety nie do końca sprostała moim oczekiwaniom, ale też nie uważam żeby czas z nią spędzony był stracony.

Autorka nie unikała schematów i tak naprawdę bardzo łatwo przewidzieć bieg większości wydarzeń, ale moim największym zarzutem jest zachowanie głównej bohaterki. Dominika nie zachowuje się jak dorosła kobieta, a raczej nastolatka, która wkracza w okres dojrzewania. Po dwóch spotkaniach z mężczyzną, który pomijając kilka niemiłych i bezczelnych uwag, nawet z nią nie rozmawia stwierdza, że jest w nim po uszy zakochana. Uważa, że już teraz wywrócił jej świat do góry nogami i nie może myśleć o niczym innym. Wiem, że podczas pierwszego spotkania można poczuć jakieś przyciąganie czy fascynację, ale na pewno nie miłość. Kolejnym minusem jest ogólne tempo wydarzeń. Wszystko dzieje się zbyt szybko i bez większego wyjaśnienia. Dawid w jednej chwili nie znosi Dominiki, a za chwilę zmienia zdanie i próbuje się do niej zbliżyć pojawiając się na lekcji pływania, na którą umawiała się z kimś innym. Oczywiście można po czasie zmienić o kimś zdanie, ale to raczej nie zdarza się tak nagle i jest wynikiem większej ilości spotkań i wydarzeń.

Na szczęście książka ma też swoje plusy. Moim zdaniem jednym z nich niewątpliwie jest zakończenie. Mimo że spodziewałam się jakiegoś dużego zwrotu w akcji to obstawiałam inne wydarzenie, więc autorce udało się mnie zaskoczyć. Przyznam, że nawet przez chwilę zakręciła się w moim oku łezka. Bardzo podobało mi się również ukazanie jak ważna jest nie tylko miłość, ale i przyjaźń. Mogliśmy podziwiać jakie świetne relacje łączą najlepsze przyjaciółki. Są sobie oddane i bardzo dbają o siebie nawzajem. Żadna z nich nie jest pozostawiona sama sobie bez względu na okoliczności.

Muszę przyznać, że autorka ma lekkie pióro i mimo początkowej irytacji zachowaniem głównych bohaterów książkę czytało mi się przyjemnie i szybko. Co więcej fabuła okazała się nie do końca przewidywalna, bo takiego zakończenia nie przeczuwałam. I to właśnie dla tego zakończenia warto sięgnąć po Płynąc ku przeznaczeniu. Jest to książka dla kogoś kto ma ochotę przeczytać coś lekkiego z elementem zaskoczenia, ale jednocześnie nie zajmującego myśli na długo.

***

"W takich momentach zdawałam sobie sprawę z tego, jak cudownym darem jest przyjaźń. Częściowo skleja rozbitą duszę, bez której nie da się żyć. Wystarczyło kilka miłych słów, bym odważyła się podnieść głowę i zmierzyć z wyzwaniem." (str. 51)

***

"Emocje podchodziły mi do gardła i rosły, a sekundy przybrały formę długich, ciągnących się minut tak, jakbym nagle wpadła w środek klepsydry, której piasek nie potrafi przecisnąć się w dół." (str. 191)

***

"Myślę, że rozstanie nie byłoby tak bolesne. Sądzę, że nawet śmierć nie uczyniłaby takiego spustoszenia. Najbardziej cierpimy wtedy, kiedy czekamy na coś, co nie nadchodzi. W niewiedzy, strachu i poczuciu zagrożenia. Najgłębsze ciosy zadaje bowiem słabnąca wiara, najtrwalsze rany - bezsilność." (str. 317)

Sponsor - K. N. Haner

 

Sponsor

Autor: K. N. Haner

Wydawnictwo: Editio Red (Helion)

Seria: Sponsor (tom.1)

Liczba stron: 506

Kalina ma wszystko czego potrzebuje. Kochających rodziców, malutką siostrę, wymarzone studia i ambitne plany na przyszłość. Nie ma czasu ani ochoty na rozwijanie relacji z mężczyznami. Poznajemy ją podczas jazdy rowerem, pośpiech i złe warunki pogodowe sprawiają, że wpada pod samochód. Kierowcą okazuje się być Nathan – bardzo bogaty i przystojny biznesmen, na którego widok Kalinie szybciej bije serce. Mężczyzna przejęty jej stanem zdrowia od razu zabiera ją do szpitala gdzie czeka aż będą mogli w spokoju porozmawiać. Zachwycony urodą dziewczyny zaprasza ją na spotkanie, na którym wyjawia jej, że nie interesują go stałe związki, a jedynie seks i zabawa. Proponuje układ, który Kalinie nie mieści się w głowie – Sponsoring. Co się stanie, kiedy serce przestanie słuchać rozumu? Czy Kalina zgodzi się na układ w obliczu tragedii jaka ją spotyka? A może Nathan jest w stanie porzucić dawne życie i zmienić swoje przyzwyczajenia?

Czy „Królowa Dramatów”, jak określana jest autorka, może nas jeszcze czymś zaskoczyć? Zapewniam, że tak! Przyznam szczerze, że początek lekko mnie rozczarował. Nie umiałam wczuć się w klimat i irytowały mnie pojedyncze błędy logiczne jakie się pojawiały. Nie warto jednak się zniechęcać, bo już po kilku rozdziałach wszystko się rozkręca i ciężko oderwać się od lektury. Sponsor jest całkiem inny od poprzednich książek Kasi Haner, ale jedno pozostaje niezmienne – ogrom emocji towarzyszący czytaniu i szokujące zakończenie, które sprawia, że musimy jak najszybciej sięgnąć po kolejny tom!

Najmocniejszą stroną książki są świetnie wykreowani bohaterowie. Kalina jest wrażliwą i skromną młodą kobietą. Ma dwadzieścia jeden lat i została przez los rzucona na głęboką wodę. Po stracie rodziców musiała objąć opiekę nad malutką siostrą Sabriną (która swoją drogą również ma charakterek i nie jest tylko cichutkim dzieckiem) mimo że sama nie skończyła jeszcze studiów i nie zarabia. Czasami bywa wyjątkowo naiwna, ale mimo wszystko zawsze trzyma się swoich zasad. Bagaż doświadczeń, który spoczął na jej barkach jest ciężki, ale stara się być silna, walczy z przeciwnościami losu i nie poddaje się. Dziewczyna wzbudziła moją sympatią, ale domyślam się, że dla niektórych może być dość irytującą postacią.

Nathan z kolei to bardzo tajemniczy kobieciarz, który lubi sprawować kontrolę i nie przejmuje się uczuciami innych. Jest przekonany, że za pieniądze można kupić wszystko. Płaci za seks, bo boi się zaangażowania i uważa, że nie jest zdolny do miłości. Kalina jest pierwszą dziewczyną, która sprawia, że przez jego myśl przechodzi opcja rezygnacja z takiego życia.

Relacja tych dwojga wzbudza w czytelniku wiele emocji. Z jednej strony widzimy jak bardzo się od siebie różną i nie powinni mieć ze sobą nic wspólnego, ale z drugiej kibicujemy pojawiającemu się nieśmiało uczuciu. Historię poznajemy na zmianę z obu perspektyw, co sprawia że znamy przemyślenia i motywy postępowania obu bohaterów. Dzięki temu łatwiej nam zrozumieć wydarzenia i korygować fałszywe wnioski.

Warto wspomnieć również o samym wydaniu, które moim zdaniem jest cudowne. Okładka nie jest sztampowa. W końcu nie widzimy standardowego półnagiego mężczyzny. Zamiast tego dostajemy nietypową dla erotyków jasną oprawę ze złotymi, połyskującymi napisami. Dla niektórych czytelników nie bez znaczenia jest też to, że grzbiet nie łamie się podczas czytania, a wykorzystany papier nie jest biały.

W Sponsorze znajdziemy oczywiście sceny erotyczne, ale nie są one mimo wszytko na pierwszym planie. Sponsoring jest jedynie lekko zarysowanym tłem historii, a nie jej głównym tematem. Dramatów mniejszych i większych jest całkiem sporo, ale moim zdaniem nie w nadmiarze. Cała opowieść jest nieprzewidywalna i zaskakująca, ale zakończenie wzbudza wyjątkowo wiele emocji. Z całą pewnością po skończeniu lektury każdy czytelnik będzie chciał jak najszybciej poznać dalsze losy bohaterów. Na szczęście premiera tomu drugiego już na początku przyszłego roku!

***

"Każda dziewczyna potrzebuje czuć się bezpieczna przy mężczyźnie. To podstawa związku, na który przecież oboje się zdecydowali."

***

"Więzy krwi nie świadczyły przecież o tych samych cechach osobowości, a w ich przypadku były dowodem na to, że każdy człowiek jest indywidualnością. Nieważne, w jakiej rodzinie się wychował."

***

"Czy zawód miłosny jest powodem, by niszczyć komuś życie?"

______________________________________________________

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Editio Red.

Światowy Dzień Zwierząt - książkowi bohaterowie na czterech łapach

4 października obchodzimy Światowy Dzień Zwierząt! Z tej okazji życzę wszystkim zwierzakom tego co dla nich najlepsze :) 

Bezdomnym - aby jak najszybciej znalazły kochające domy.

Domowym - aby nigdy nie zaznały okrucieństwa i bezdomności.

Dzikim - aby zawsze były wolne i bezpieczne.

Osobiście jestem wielkim  zwierzolubem. Szczególne miejsce w moim sercu zajmują psy i koty, ale uwielbiam wszystkie zwierzęta. Lubię spędzać czas ze zwierzętami domowymi i podziwiać te dzikie, ale też chętnie sięgam po książki na ich temat. Jeśli tak jak ja lubicie czytać o zwierzęcych bohaterach, to poniższe książki powinny zwrócić waszą uwagę. Wszystkie przeczytałam i mogę z czystym sumieniem polecić!

Psierociniec  Agata Widzowska-Pasiak

Piękna książeczka dla dzieci, którą zachwycam się nawet jako dorosła osoba. Poznajemy w niej historię psa Remika - psiego wierszoklety. Remik trafia do schroniska gdzie odkrywa coś niesamowitego: każdy ułożony przez niego wiersz skutkuje znalezieniem domu dla jednego ze schroniskowych psiaków. W Psierocińcu mieszkają samotne i zaniedbane zwierzęta. Ich smutek bije po oczach, ale przy życiu utrzymuje je wiara, że znajdzie się w końcu człowiek, który je pokocha. Remik pragnie spełnić te marzenia.

Pax Sara Pennypacker

Książka, której grupą docelową są dzieci, ale myślę, że powinien po nią sięgnąć każdy, bez względu na wiek. Pax to wzruszająca historia chłopca i uratowanego przez niego liska. Od kilku lat są nierozłączni, łączy ich niepowtarzalna więź i nie wyobrażają sobie życia bez siebie nawzajem. Niestety rzeczywistość okazuje się okrutna. Wybucha wojna. Najlepsi przyjaciele zostają rozdzieleni, ale żaden z nich nie potrafi poradzić sobie z tą nową sytuacją. Chłopiec wyrusza na poszukiwania ukochanego lisa, który w tym czasie musi nauczyć się w dzikim i nieprzyjaznym lesie. Przy życiu trzyma go nadzieje, że jego chłopiec wróci.

Moja recenzja tego tytułu: Pax - Sara Pennypacker

Pamiętnik kociłapki  Nobara Nonaka

Tym razem komiksy, a właściwie zbiory mini komiksów, idealne dla miłośników kotów. W bardzo zabawny sposób ukazana została codzienność kotów i ich właścicieli. Z pewnością większość opiekunów tych czworonogów odnajdzie siebie w przedstawionych sytuacjach. Cały cykl liczy sobie 4 tomy.

Marley i ja  John Grogan 

Książka, którą znają już chyba wszyscy. Na jej podstawie powstał film o tym samym tytule. Główny bohater - Marley to wyjątkowo duży i silny labrador retriever, który cierpi na nadmiar energii. Pożytkuje ją na niszczenie wszystkiego co napotka. Demoluje dom i kompromituje właścicieli w miejscach publicznych. Połyka wszystko co znajdzie, a ze szkolenia został wyrzucony za brak jakichkolwiek postępów. Mimo wszystko jest bardzo kochany przez swoich opiekunów. Historia Marleya i jego rodziny bawi, ale i wzrusza. Ukazuje jak piękna i trudna może być miłość do psa.

Był sobie pies W. Bruce Cameron

Kolejna książka, która została zekranizowana (również pod tym samym tytułem). Kryje w sobie tak wspaniałą i wzruszającą historię, że nie byłam w stanie napisać jej recenzji. W. Bruce Cameron przedstawia nam historię psa, który życiową misją czyni wpajanie swoim właścicielom znaczenia miłości i pogody ducha, a robi to podczas kilku swoich żyć. Bailey odradza się w ciele szczeniaka, który trafia pod opiekę ośmioletniego chłopca. Rodzi się między nimi bezgraniczna miłość. Przeżywają razem wiele wyjątkowych chwil, ale niestety nic nie trwa wiecznie. Bailey odradza się ponownie w ciele innego psa. Powieść ta pokazuje jak silna więź może łączyć człowieka z psem, że miłość nie zna granic, a przeznaczone sobie dusze zawsze się odnajdą. 

seria Wojownicy

Cztery kocie klany (Klan Pioruna, Klan Cienia, Klan Wiatru i Klan Rzeki) żyją obok siebie na terenach przylegających do siedzib ludzkich. Starają się nie przekraczać swoich granic i nie wchodzić sobie w drogę, ale nie zawsze im się to udaje. Kiedy zaczyna brakować pożywienia coraz częściej pojawiają się między nimi spięcia. Wojna wisi w powietrzu. 

Moja recenzja tomu 1: Ucieczka w dzicz - Erin Hunter

Doktor Karolina Joanna Rogala

Książka lekka i przyjemna. Zwierzęta nie grają tu głównej roli, ale są nierozerwalną częścią historii. Tytułowa Karolina to początkujący lekarz weterynarii. Po studiach wybiera się w odwiedziny do dziadka na wieś. Los sprawia, że rezygnuje ze swoich planów na przyszłość i zostaje tam na dłużej. Miejscowy weterynarz podupada na zdrowiu, a Karolina zostaje rzucona na głęboką wodę i sama musi zająć się wiejskimi  zwierzętami. 

Powiedz gdzie cię boli Nick Trout

Nick Trout jest chirurgiem weterynarii w bostońskiej klinice. W książce opisuje nam jeden dzień z życia weterynarza. Oprócz aktualnych pacjentów poznajemy również wcześniejsze przypadki i zabawne wspomnienia. Autor wyjaśnia tajemnice swojego zawodu i wyjaśnia dlaczego weterynarze często muszą wykraczać poza swoje kompetencje. Niesamowicie ciekawa lektura, napisana w bardzo przystępny sposób.

seria Kryminał pod psem Marta Matyszczak

Seria ta składa się obecnie z 4 tomów, ale w przygotowaniu są już kolejne. Poznajemy w niej losy Gucia - psa adoptowanego ze schroniska w Chorzowie oraz jego nowego pana Szymona. W każdym tomie rozwiązują oni inną zagadkę kryminalną. Akcja pierwszej części rozgrywa się w Chorzowie, w drugiej przenosimy się do Irlandii, a następnie nad jezioro w Barlinku i do Zdrojowic. Kryminały pod psem to kryminały z dużą dawką humoru. Mimo tragicznych okoliczności można pękać ze śmiechu. 

Moja recenzja tomu 1: Tajemnicza śmierć Marianny Biel - Marta Matyszczak

Cała ja - Augusta Docher

Cała ja

Autor: Augusta Docher

Wydawnictwo: OMG books/Znak

Liczba stron: 380
Moja ocena: 8/10

Dwie nastolatki, młode kobiety wkraczające w dorosłość. Milena pochodząca z bardzo bogatego domu przeżywa żałobę po śmierci ukochanego ojca. Pod ostrzałem paparazzi, bez przyjaciół u boku próbuje pogodzić się ze stratą. Szukając pocieszenia trafia w ramiona starszego przyjaciela rodziny. Dostaje od niego to czego nie potrafił jej zapewnić chłopak w jej wieku - poczucie bezpieczeństwa i spełnienie. Jednak ich potajemny romans musi w końcu wyjść na jaw. Jakie konsekwencje poniesie za sobą wyznanie prawdy?

Paula niedawno wprowadziła się do domku w niewielkiej miejscowości. Jest bardzo tajemnicza i niedostępna. Trzyma się od wszystkich z dala i ukrywa swoją przeszłość, która dręczy ją każdego dnia. Swój ból stara się zagłuszyć ciężką pracą. Niespodziewanie na jej drodze staje Paweł, który nie poddaje się łatwo i stara się zdobyć zaufanie dziewczyny. Czy mu się to uda? Czy pozna prawdę?

Z książkami Augusty Docher vel Beaty Majewskiej miałam już do czynienia nie raz i zawsze byłam zadowolona z lektury. Nie wahałam się, więc ani chwili przed sięgnięciem po kolejną napisaną przez tę autorkę powieść. Cieszę się, że i tym razem się nie zawiodłam. Cała ja wciągnęła mnie bez reszty i nie pozwala o sobie zapomnieć, mimo że przeczytałam ją już jakiś czas temu.

Książkę czyta się bardzo szybko. Trudno się od niej oderwać, ponieważ każdy kolejny rozdział, każda strona potęguje ciekawość. Autorka doskonale buduje napięcie! Co chwilę pojawiają się nowe wątki, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Każde kolejne wydarzenie budzi w nas wiele emocji, a akcja ani przez chwilę nie stoi w miejscu. Narratorkami powieści są naprzemiennie obie dziewczyny - Milena i Paula dzięki czemu możemy poznać nie tylko suche fakty, ale także subiektywne oceny, przemyślenia. Możemy wczuć się w ich skórę i poczuć ich emocje.

Historia opowiedziana przez autorkę jest szokująca i budząca niedowierzanie, a jednak realna. Mimo że występują w niej głównie bardzo młodzi ludzie nie jest banalna i schematyczna. Ich problemy nie są błahe. Myślę, że niejeden doświadczony dorosły nie poradziłby sobie z takimi sytuacjami jakie spotykają Milenę, Paulę i Pawła. Są to bardzo dobrze wykreowane postaci, silne osobowości. 

Cała ja traktuje o pierwszej miłościach, rozczarowaniach, odpowiedzialności za własne czyny, trudnych wyborach i ważnych decyzjach, które wpływają na resztę życia nie tylko osoby, która je podejmuje. Nie jest to powieść o beztroskim życiu nastolatków, których  największym problemem jest zdobycie popularności. To opowieść o trudnym wejściu w dorosłość i zdarzeniach, których ciężar nie każdy byłby w stanie udźwignąć. Zachęcam do sięgnięcia po tę lekturę. Z pewnością wywoła skrajne emocje i skłoni do przemyśleń. 

***

"Nie wolno porównywać, wyceniać tego, co nas spotkało, licytować się, które z nas ma gorzej. Oboje mamy swój bagaż."

***

"- Będę płakać – uprzedzam, znów czując pieczenie pod powiekami.
A ja będę podawał ci chusteczki, a kiedy się skończą, przyniosę rolkę papieru toaletowego. W najgorszym wypadku jest jeszcze moja bluza."
***
"Niewiele brakuje, zaledwie dwa ruchy i odpływam. Ciepło rozlewa się w moim brzuchu, czysta błoga rozkosz płynie w żyłach zamiast krwi, a serce tętni tak mocno jak kiedyś. Nie zapomniałam, znowu to czuję: spełnienie, bezpieczeństwo, przynależność do kogoś, nawet miłość. Jestem czyjaś, dałam komuś szczęście, a ten ktoś ofiarował je mnie."

_______________________________________________________________

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu OMG books.

Piekielna miłość - K. N. Haner [przedpremierowo]

Piekielna miłość

Autor: K. N. Haner

Wydawnictwo: Editio Red

Seria: Seria Mafijna (tom 2)

Zakazany układ

Data premiery: 23.05.2018

Liczba stron: 

Moja ocena: 9/10

Nicole budzi się w jednym z łóżek w meksykańskim domu publicznym. Na zmianę czuje wielki ból i otępienie wywołane silnymi narkotykami. Nie wie co ją czeka i gdzie jest jej nowonarodzony syn. Nie wie nawet czy został przy życiu. Straciła wszystko. Z dnia na dzień coraz szybciej traci nadzieję na ratunek.

Marcus porusza niebo i ziemię by odnaleźć kobietę, która nauczyła go kochać. Wykorzystuje wszystkie kontakty i udaje mi się trafić na pewien trop. Jest gotowy na walkę z Alexem, ale sprawy przybierają niespodziewany obrót, kiedy do akcji wkracza ktoś trzeci. Czy Nicole zostanie wyciągnięta z piekła na ziemi?

Piekielna miłość jest drugim i jednocześnie ostatnim tomem Serii Mafijnej. Kto czytał Zakazany układ ten wie jak bardzo autorka sobie z nas zakpiła, zostawiając z takim zakończeniem. Postanowiła przerwać historię w najbardziej emocjonującym momencie. Kończąc lekturę miałam pragnienie natychmiast sięgnąć po kontynuację. Na szczęście nie musiałam na to długo czekać.

K. N. Haner jak zwykle nie bała się brutalności. Przedstawiony świat jest pełen tajemnic, niebezpieczeństw i lejącej się krwi. Bohaterowie są zdeterminowani i nie wahają się przed podjęciem drastycznych kroków. Tym razem historię poznajemy z aż czterech perspektyw: Nicole, Marcusa, Aleksandra i Diego. Wszyscy pokazują nam swoje prawdziwe oblicza. Opowiadają o swoich przeżyciach i dzielą z nami najskrytszymi myślami. Dzięki temu łatwiej nam zrozumieć co nimi kieruje. Zaciera się granica między dobrem a złem.

Piekielna miłość w niczym nie ustępuje pierwszemu tomowi, a nawet pokusiłabym się na stwierdzenie, że jest jeszcze lepsza! Bohaterowie są świetnie wykreowani, a ich zachowania są sensowne i spójne. Akcja płynie w zawrotnym tempie, ale nie wprowadza to zamieszania, a czytelnik nie gubi się w wydarzeniach. Książkę czyta się niezwykle szybko i płynnie.

Nie często zdarza się, że książka aż tak mnie wciąga. Tym razem wszystko przeżywałam razem z bohaterami. Kibicowałam im całym sercem, które nie raz biło dużo szybciej niż powinno. Skrajne emocje targały mną od początku do samego końca. Po przeczytaniu ostatniej strony czułam smutek, że to już koniec. Żałuję, że już więcej nie spotkam się z Markusem, że Nicole nie będzie miała już szansy zirytować mnie swoim zachowaniem, a Alex nie będzie straszyć po nocach. Niestety to już koniec tej cudownej przygody, ale jestem pewna, że kolejne książki autorki wypełnią pustkę.

Nigdy bym nie pomyślała, że jakiś romans czy erotyk mnie zachwyci. Być może i wy zostaniecie miło zaskoczeni. Polecam sięgnąć po Serię Mafijną i samemu się przekonać.

 Moja rekomendacja w książce:

"Mocna powieść o strachu, zemście, nienawiści i pożądaniu. Pełna napięcia, szokująca, niezwykle wciągająca i wywołująca lawinę emocji. Taka właśnie jest Piekielna miłość. Jesteś gotowa na podróż do brutalnego świata mafii, w którym przetrwać może tylko najsilniejszy? Na rozpalenie zmysłów i pobudzenie wyobraźni? Koniecznie sięgnij po najnowszą książkę Królowej Dramatów i daj się porwać w wir namiętności. Satysfakcja gwarantowana."

***

"Moim kompasem jest Nicole, która każdego dnia uczy mnie nowych rzeczy. I już nie raczkuje w sprawie uczuć. Teraz uczę się latać."

***

„Wspólna śmierć to teraz moje jedyne marzenie. Jedyne”

***

"- Wybacz mi, Nicole - powtarzam te słowa z tysiąc razy. Tulę ją w ramionach i pragnę, by następnym razem, jak się obudzi, powiedziała, że wszystko się ułoży. Sam jednak w to nie wierzę, bo to wszystko moja wina. Ja nie zasługuję na wybaczenie, ale ona zasługuje na to, by w końcu żyć bez strachu."

___________________________________________________________

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce oraz wydawnictwu Editio.